BORÇKA

BORÇKA – Tarihsel Klarceti bölgesindeki yerleşim yerlerinden biridir. Günümüzde Artvin iline bağlı Borçka ilçesinin idari merkezidir.

Etimoloji: Borçka adı Gürcüce Porçha’dan (ფორჩხა) gelir. Nitekim bu yerleşimin adının geçtiği en eski kaynakta bu şekilde yazılmıştır (160:134). Porçha adı, sürülmüş tarladaki tezekleri parçalamakta kullanılan tırmık  anlamında Gürcüce “porçhi” (ფორჩხი) kelimesinden türemiş olabilir (7:111). Gürcücenin Guria diyalektinde ise “porçhi” sırık anlamına gelir. Bu yer adının Gürcü aile adı Porçhidze (ფორჩხიძე) ile ilişkili olması ihtimali de vardır. Porçha adı Türkçede zaman içinde Borçha (بوچخە) ve Borcha’ya (بورجخە) dönüşmüştür (36:151; 27:380).  Bu yerleşimin adı geç dönemde Borçka (بورچقە) şeklinde yazılmıştır (25:1927:110).

Tarihçe: Borçka’nın adı, görece geç tarihli kaynaklarda geçer. Gürcü coğrafyacı ve tarihçi Vahuşti’nin (1696-1757) Gürcistan Krallığı’nın Tarihi (აღწერა სამეფოსა საქართველოსა) adlı eserinde “Porçha” (ფორჩხა) adı altında söz edilmiş ve Çoruh Nehri’nin batısında büyükçe bir kasaba olduğu belirtilmiştir (160:134). Bu tarihte bu yerleşim Osmanlı sınırları içinde bulunuyordu. Orta Çağda Gürcistan’ı oluşturan bölgelerden biri olan Klarceti’de yer alan Borçka’yı ve bu bölgeyi Osmanlılar 16. yüzyılın ortalarına doğru Gürcülerden ele geçirmişti. Bugünkü Borçka kasabasının dış mahallesindeki Borçka Kalesi’nde kilisenin bulunması, bu yapının Osmanlı döneminden önce inşa edildiğini göstermektedir. Bu tespitten hareketle Osmanlıların Klarceti bölgesini ele geçirdiği sırada Borçka’nın bir yerleşim olarak var olduğu söylenebilir (2:132; 1:171).

Borçka köyü, 1835 tarihli nüfus defterinde “Borçha” (بوچخە) şeklinde kaydedilmiştir. Bu tarihte köy Çıldır Eyaleti’nin Lazistan sancağının Beğlevan nahiyesine bağlıydı. Sadece erkek nüfusunun tespit edildiği bu tarihte köyde 204 erkek yaşıyordu. Erkek sayısı kadar kadın eklenince, köyün toplam nüfusunun yaklaşık 408 kişiden oluştuğu ortaya çıkar (36:151-159).

Rus ordusunda görev yapmış Gürcü general ve coğrafyacı Giorgi Kazbegi, 1874 yılında, Borçka’nın bir köy gibi görünmediğini, burada 80 kadar ev bulunduğunu, ancak halkın tarım veya hayvancılıkla uğraşmadığını, dolayısıyla yerleşimde büyük baş hayvan ve at bulunmadığını, halkın kayık yapımcılığı, kayıkçılık ve çanak-çömlek üretimiyle meşgul olduğunu, her ailede yük ve koşum hayvanlarının yerini kayıkların aldığını yazmıştır (11:116).

Borçka köyü, 1876 tarihli Trabzon vilayeti salnamesine göre Lazistan sancağının Gönye nahiyesine bağlıydı. Köyün adı, Borcha (بورجخە) şeklinde yazılmıştır. Borçka köyü salnamede, Situret şeklinde yazılmış olan Tzitureti köyüyle birlikte kaydedilmiştir. Bu tarihte bu iki yerleşimin nüfusu 110 hanede yaşayan 400 kişiden oluşuyordu. Vergiye tabi hayvan varlığı olarak 10 keçi, 2 at, 20 inek ve 10 öküz kaydedilmiştir (27:81). Salnamede verilmiş olan hayvan varlığı Kazbegi’nin tespitini desteklemektedir. Buna bağlı olarak Borçka’nın bir köyden çok kasaba tarzı bir yerleşim olduğu söylenebilir.

Borçka köyü, 1877-1878 Osmanlı-Rus Savaşı’nın ardından imzalanan Berlin Antlaşması uyarınca, savaş tazminatının bir parçası olarak Osmanlı Devleti tarafından Rusya’ya bırakıldı. Rus idaresinin 1886 nüfus sayımında Borçha (Борчха) şeklinde kaydettiği köy, Batum sancağının Gonio kazasına bağlı Borçha nahiyesinin iki köyünden biri ve bu nahiyenin idari merkeziydi. Nüfusu, 147’si erkek ve 149’u kadın olmak üzere, 52 hanede yaşayan 296 kişiden oluşuyordu. Bu nüfusun tamamı, Müslüman Gürcü anlamında “Acaralı” şeklinde kaydedilmiştir. Tarihinde Borçka ilk kez nahiye şeklinde idari bir biriminde de adı haline gelmişti. Borçka nahiyesini iki köyden diğeri ise, Dakvara (Даквара) köyüydü. Borçka nahiyesinin nüfusu ise, 64 hanede yaşayan ve tamamı Gürcü olan 342 kişiden oluşuyordu (86: “Batum oblastı” – 1211-1212).

Gürcü tarihçi Zakaria Çiçinadze 1893 yılında, eski adı Porçha (ფორჩხა) Borçha köyünde 60 hanenin yaşadığını, iki cami ile birkaç dükkanın bulunduğunu, bir kayanın üzerinde kaleye sahip olduğunu, İvane Caiani’nin burada yaşadığını yazmıştır (37:148). Nitekim Rus ordusunda görevli Gürcü asker İvane Caiani burada görevli olduğu sırada Gürcüce gazetelere yazılar yollamış, o dönemdeki Borçka ve çevresi hakkında geniş bilgi vermiştir. Caiani bu yazılarından birinde Borçka köyünde ve Çoruh kıyısının bazı yerlerinde yaşayanların ekmeğini yalnızca kayıkçılıkla kazandığını belirtir. Borçkalıların bir başka gelir kaynağının ise, çömlekçilik olduğunu yazar (91:19-20). Çiçinadze 1893 yılında, Rus idaresi sırasında Borçka kasabasından 40 hanenin Osmanlı ülkesine göç ettiğini yazmıştır (38:135).

Borçka kasabası, Birinci Dünya Savaşı sonlarında Rusların Artvin sancağından çekilmesinin ardından, 1918-1921 arasında bağımsız olan Gürcistan’ın sınırları içinde kaldı. Nitekim bu durum 7 Mayıs 1920 tarihinde Moskova Antlaşması’yla Sovyet Rusya tarafından da tanındı. Yaklaşık bir yıl sonra Kızıl Ordu’nun Gürcistan’ı işgalinin ardından imzalanan Moskova Antlaşması’yla Artvin bölgesi ve Borçka kasabası Türkiye’ye bırakıldı (114; 69:489).

Borçka, 7 Temmuz 1921’de aynı adlı kazanın merkezi oldu (30:78). Nitekim 1922 yılında Artvin livasında yapılan nüfus tespiti sırasında, Artvin livası merkez kaza ile Borçka ve Savaşta kazalarından oluşuyordu. Borçka kazası merkez nahiye dışında, Macahel, Maradidi ve Murgul nahiyelerini kapsıyordu. Borçka kasabasında 130 kişi, Borçka kazasında ise toplam 4.373 kişi yaşıyordu. Merkez nahiyenin nüfusu Gürcüler ve Lazlar, Maradid, Macahel ve Murgul nahiyelerinin nüfusu Gürcülerden oluşuyordu (22). Borçka kazası 26 Haziran 1926’da kaza olmaktan çıkarılıp nahiyeye dönüştürülünce, Borçka kasabası bu nahiyenin merkezi oldu. Borçka nahiyesi sınırları içindeyse 40 köy yer alıyordu (25:1927:117-119). Borçka kasabası, 28 Mayıs 1928’de yeniden ilçe merkezi haline getirildi.

Borçka kazası, 1940 genel nüfus sayımında Çoruh vilayetine bağlıydı. Çoruh vilayeti ise, merkez kaza (Artvin) dışında, Borçka, Hopa, Şavşat ve Yusufeli kazalarını kapsıyordu. Borçka kazasının nüfusu 17.844 kişiden oluşuyordu. Bu nüfus içinde 8.888 kişi, kaza merkezi Borçka kasabasında yaşıyordu. Borçka kazası bu tarihte de merkez nahiye dışında, Macahel, Maradit ve Murgul nahiyelerini kapsıyordu (40:167). 1965 genel nüfus sayımında Borçka ilçesi aynı idari yapıya sahipti. Ancak Macahel nahiyesinin adı Camili bucağı, Maradid nahiyesinin adı Muratlı bucağı, Murgul nahiyesinin adı da Göktaş bucağı şeklinde adları değiştirilmişti. Bu tarihte Borçka ilçesinde 36.490 kişi yaşıyor ve bu nüfus içinde 15.095 kişi okuma yazma biliyordu. Borçka kasabasının nüfusu 3.763 kişiye çıkmıştı ve bu nüfus içinde 1.774 kişi okuryazar olarak kaydedilmişti (65:87-88).

Tarihsel yapılar: Borçka kasabasında iki adet eski kilise, kale ve iki köprü, başlıca tarihsel yapılar olarak sayılabilir. Bu yapılardan Borçka Kalesi, büyük ölçüde ayaktadır. Kale Çoruh Nehri ile Çhala Deresinin birleştiği yerde inşa edilmiştir. Kiliselerden biri de tek nefli bir yapı olup kalenin içinde yer alır. Kalenin surlarının arasına inşa edilmiş olan kiliseden geriye yıkıntıları kalmıştır. Yakın zamanda kale ve kilise uygun olmayan biçimde restore edilmiştir. Diğer kilise Opuca köyünün kilisesi olmakla birlikte günümüzde Borçka kasabasının sınırları içinde yer alır. Geriye yıkıntıları kalmış olan Opuca Kilisesi, değişik bir palana sahiptir. Doğu tarafta olması gereken apsisi batı tarafında inşa edilmiştir (2: 132-133, 295). Köprülerden biri Deviskeli Deresi üzerinde  yer alır. Üç kemerli eski taş köprü üzerine betondan yeni bir köprü inşa edilmiştir. Bu köprünün uzunluğu 42 metre, yüksekliği 6 metredir (1:172). Borçka Köprüsü olarak bilinen köprü ise, Birinci Dünya Savaşı sırasında Ruslar tarafından sabit beş ayak üzerinde inşa edilmiştir. 1930’larda bu köprünün yerine bugüne ulaşan köprü yapılmıştır.
*